Wdzięczność – sposób nie tylko na zdrowie

Próbowałeś zapewne wielu sposobów przeprowadzenia zmian w swoim życiu i okazały się one nieskuteczne. Mam rację?

To spróbuj jeszcze innej metody. Tamte mogły ci się nie powieść, bo albo robiłeś je na siłę, wiązały się ze stresem, z nowymi celami, z tym, że „muszę”, albo polegały na negowaniu, na walce. Te ostatnie są nieskuteczne, bo walka nigdy nie jest skuteczna, walka zrównuje przeciwników, powoduje, że zniżamy się do poziomu tego z czym walczymy. W wojnach nie ma wygranych, w wojnach nie ma profitów, trzeba się podzielić tylko ofiarami, a ich jest zawsze więcej niż tego co się chciało wygrać.

Proponuję ci sposób bardzo „magiczny” i dlatego nie musisz go specjalnie rozumieć. Nie musisz, ale jeśli powiem ci o tym sposobie parę słów, pewnie zrozumiesz o jakim rodzaju tego „czegoś” mówię i dlaczego.

Chcę ci powiedzieć o wdzięczności.

Dlaczego? Bo sam zacząłem to praktykować i jestem zdumiony. Zacząłem późno, niedawno, może zbyt późno, ale nie za późno, bo nigdy nie jest za późno.

Ten tekst piszę głównie dla siebie, ale … zrobisz co będziesz chciał.
Co to jest wdzięczność? Dlaczego miałbyś być wdzięczny, za co miałbyś być wdzięczny, komu miałbyś być wdzięczny?
Jak być wdzięcznym?


Może od tego zacznijmy.

Najważniejszy jest program – zaprogramowanie się: swojego umysłu, swojego serca – całego „ja” na wdzięczność. Jeśli wyrośnie z tego postawa wdzięczności zaczną się dziać cuda.

Jest to sposób „magiczny”, ale jest tu warunek – mówię tu o wdzięczności bezwarunkowej, czyli o wdzięczności nie za to, że mi się coś należy, bo zrobiłem to i to, ale o wdzięczności za wszystko, bez żadnego „za”, bez żadnego „dlaczego”, bez żadnych warunków, pytań. Po prostu wdzięczność.

Nie mówię tu o wdzięczności „po”, bo się coś zdarzyło, za co powinienem być wdzięczny, mówię tu o wdzięczności „przed” i to nie dlatego, że czegoś oczekuję, ale dlatego, że taki jestem – jestem wdzięczny, jestem szczęśliwy, zaciekawiony, zdumiony, radosny, a przede wszystkim ufny – po prostu wdzięczny.

Człowiek wdzięczny to człowiek przepełniony ufnością, wiarą, bezwarunkową miłością. I tych trudnych rzeczy najłatwiej się nauczyć właśnie poprzez wdzięczność. Chyba poprzez wdzięczność najłatwiej dorosnąć do miłości, do przyjaźni, do wiary, do ufności, no i do szczęścia.

Mówię o wdzięczności, bo możesz żyjąc w postawie wdzięczności odbudować zdrowie, możesz zbudować siebie na nowo, możesz zmienić swoje życie, zmienić siebie, zmienić świat. Wdzięczność ma wielką siłę, ma w sobie wiele magii.

Ona jest pozytywna, zawsze pozytywna. Wdzięczność wynika z pełni wiary, z ufności. Wdzięczność nie tylko z nich wynika, ale je buduje.

Wdzięczny człowiek dostaje więcej tego za co jest wdzięczny.

Bądź więc wdzięczny.

Wdzięczność to obdarowywanie, to szkoła obdarowywania.

Bezwarunkowa wdzięczność, życie w postawie wdzięczności, to szkoła otwierania się na otrzymywanie.

Dawanie i otrzymywanie zaś, to dwie strony jednego medalu. Z tym, że dawanie zawsze jest pierwsze i zawsze bezwarunkowe. Dajesz nie dlatego, że oczekujesz wzajemności, dajesz, bo jesteś wdzięczny, dajesz, bo jesteś obdarowującym … i nic więcej. Reszta jest z tym niezwiązana, ale się pojawia. Stąd we wdzięczności tyle „magii”, tyle cudownych rzeczy.

Ja ci się przyznam. Jeszcze niedawno nie byłem wdzięczny. Potrafiłem wyrażać jedynie tę wdzięczność „za” i to rzadko.

Dopiero, gdy ją odkryłem, gdy zrozumiałem jej magię, jej siłę, jej pochodzenie, jej znaczenie dla świata, poszło postanowienie, by zacząć w niej rosnąć, by nauczyć się tej postawy, by zacząć ją stosować zawsze i wszędzie.

Postawa wdzięczności to dziękowanie za wszystko, nawet za wydawałoby się złe rzeczy, za problemy.

Gdy zaczniemy rosnąć w postawie wdzięczności, zaczyna – na początek – zmieniać się jedna dziedzina. Mianowicie zmniejsza się, lub zupełnie znika z naszego życia jedna rzecz – narzekanie. Narzekanie tak naprawdę, to zrzucanie odpowiedzialności. A czego jak czego, ale odpowiedzialności nie możemy z siebie zrzucić, jesteśmy przecież kowalami swego losu – od początku do końca.

Gdy przestajemy narzekać, nie tylko zmniejsza się ilość powodów do narzekań, ale przede wszystkim likwidujemy pewien zaprogramowany w nas mocno nawyk narzekania, nawyk doszukiwania się czegoś złego wszędzie, szczególnie w innych. Automatycznie zaczyna rosnąć poziom szczęścia, uśmiechu, nie tylko u nas, ale wokół: w ludziach, w partnerach, w złych urzędnikach, policjantach, teściowych, we wszystkich. Naprawdę to jest „magia”. Mało tego, automatycznie tracą swe „wprogramowane zło” (oczywiście naszym umysłem) kamienie, skały, drzewa, drogi, schody, chmury, niebiosa, psy sąsiada i sami sąsiedzi, „kłody” pod nogami, itd.

Jak stać się wdzięcznym?

Po prostu stań się! Ot tak:

Rankiem bądź wdzięczny za dobry, głęboki, wypełniający siłą, energią, sen, z którego przed chwilą się wybudziłeś. Wieczorem bądź wdzięczny za głęboki, dobry, ożywczy, czekający cię sen.

Powiedz to, albo pomyśl w ten sposób. Wyraź to. Możesz to napisać na kartce, powiesić na telewizorze, na ścianie, lub możesz „wytapetować” tym wnętrze swojej głowy, lub pokój, kalendarz, ale zdecydowanie lepiej stać się wdzięcznym, przyjąć postawę wdzięczności.

Rankiem bądź wdzięczny za słońce, które cię właśnie wita. Jeśli pada deszcz, to bądź wdzięczny za deszcz, który zrasza ziemię, daje jej to, czego jej właśnie trzeba – więcej życia.

Bądź wdzięczny za dzień, który przyniesie ci dużo dobrego.

Tak wdzięczny bądź rankiem, wieczorem zaś, bądź wdzięczny za dzień, który ci przyniósł wiele dobrego, za to, że się wiele nauczyłeś, że jesteś dzięki światłu dnia lepszym człowiekiem, że jesteś bardziej świadomym człowiekiem.

Bądź wdzięczny dla wody, bo wypełnia jędrnością, zdrowiem, czystością, ożywczym prądem, twoje ciało, twoje komórki. Bądź jej wdzięczny, bo woda jest życiem, bo jest tobą – tak, jest jej w tobie prawie 80% – więc jest sporą częścią ciebie.

Bądź jej wdzięczny za tyle piękna wokół, za tęczę, za chmury, za mgłę, za deszcz, za rzeki, jeziora, wodospady, morza i oceany, za gaszenie pragnienia, za kolory kwiatów, ich zapachy. Za wielkość, dostojność, cierpliwość i wytrwałość drzew, za schronienie, które dają ptakom, za cień, którym nas raczą, za owoce, za zieleń, za powietrze. Naprawdę masz za co dziękować wodzie.

Podziękuj za muzykę, za śpiew, za słowiki, za taniec, za motyle, za zieleń traw, roślin na łąkach i w lasach, za błękit, za kwiaty, nasiona, owoce, za przyjaźń i miłość, jakich od nich doświadczasz.

Dziękuj za dobro, za dobrobyt, za sukcesy, za pieniądze, ale nie tylko za swoje, za cudze również. Ciesz się z tego, że inni się cieszą, ciesz się razem z nimi.

Bądź wdzięczny, że inni się rozwijają, że stają się lepsi, że im się powodzi, że są zdrowi, radośni, że … są.

Naprawdę, bądź wdzięczny ludziom, ptakom, burzom, miłości, przyjaźni, że są. Dziękuj za istnienie, że jesteś, że inni są.

Podziękuj za światło wiedzy, za mądrość, której doświadczasz, serce, którego doznajesz, za uśmiechy, którymi cię obdarowują, ale i za te, które darujesz innym.

Naprawdę masz za co dziękować wszystkiemu co cię otacza, masz za co dziękować sobie, dla innych ludzi, dla wszechświata, dla egzystencji, dla doświadczania, dla Boga, dla każdej drobinki, dla każdego pyłku, bo wszystko ma znaczenie, bo wszystko – nawet najdrobniejszy śmieć – jest potrzebne, jest ogniwem łańcucha, jest całością.

Podziękuj za zdrowie, za dobre samopoczucie, za sprawne ciało, za doświadczaną radość, za uśmiech, za ciekawość, którą jesteś wypełniony, za chęci, podziękuj za wszystko, co dotyczy twego ciała. Możesz przecież dziękować za wiele rzeczy, bo składasz się z wielu rzeczy: z głowy, tułowia, rak, nóg, palców. Masz przecież kolana, kręgosłup, inne stawy, mięśnie. Możesz im podziękować za ich sprawne funkcjonowanie, możesz im podziękować, że tak sprawnie cię przenoszą z miejsca na miejsce, że pozwalają ci doświadczać piękna gór, przyjemności pływania w jeziorze, przyjemności marszu, czy biegu. Możesz dziękować sercu, płucom, żołądkowi, masz naprawdę wiele części ciała, masz je jako całość i naprawdę masz wiele okazji do bycia wdzięcznym. Masz okazję do dziękowania za zdrowie, którego doświadczasz, za zdrowie, które twoje ciało i twój podświadomy umysł wiedzą jak utrzymać i wiedzą jak je samoczynnie naprawiać.

Możesz dziękować pożywieniu, owocom, warzywom, dla chleba, za to że podtrzymują twe zdrowie, twe życie, że przynoszą ci wiele przyjemności doświadczania wspaniałych smaków, darów pól, ogrodów, sadów, łąk, lasów, winnic, morza.

Możesz za to wszystko być wdzięczny, ale możesz być też wdzięczny za problemy, które stają na twej drodze, bo dzięki nim się uczysz. Tak, nawet za to możesz być wdzięczny. Z rozwiązywania problemów wynika mądrość, bądź więc wdzięczny za problemy.

Możesz być wdzięczny rano, w dzień, wieczorem, a wtedy nawet twoje sny będą pełne wdzięczności.

To się właśnie nazywa postawą wdzięczności.

Ją widać na twarzy w postawie ciała, w oczach, w promieniującej z ciebie radości, widać w sercu, widać po czynach, po nasionach, które wysiewasz, po owocach, które po sobie zostawiasz. Cały jesteś wdzięcznością i całe twoje otoczenie staje się takie same, zaczyna promieniować wdzięcznością, radością.

Takie są wdzięczności owoce.

Możesz być wdzięczny też za … wdzięczność, swoją i innych.

I jeszcze jedna ważna rzecz, bardzo ważna:

Zgodnie z prawem przyciągania, przyciągasz do swojego życia, to czego nie chcesz, więc jeśli masz sporo takich niechcianych rzeczy, to właśnie dzięki wdzięczności możesz to wreszcie zamienić na to czego chcesz:Bądź wdzięczny za przeciwieństwo tego czego nie chcesz! I tyle.

Naprawdę jest wiele powodów do wdzięczności, ale nawet gdyby ich nie było, to też warto być wdzięcznym. Wdzięczność sama w sobie jest czymś wielkim.

Bądź wdzięczny, a będziesz wielki.


Piotr Kiewra