Takiego zdania jak w tytule był już Belsazar Hacquet*, francuski naukowiec, profesor kilku uniwersytetów, miłośnik górskich wypraw. W latach 1792 – 1794 odwiedzał Tatry. Swoje obserwacje zawarł w książce o Karpatach. Książka ta stała się jednym z pierwszych podręczników turystyki górskiej.
W jaki sposób, wg autora, należy się przygotować?
Otóż Hacquet zaleca częste marsze, ale także … chodzenie po dachach, wieżach, rusztowaniach. Radzi też by stosować zimne kąpiele nóg.
Brzmi to całkiem oryginalnie, jest bardzo odkrywcze i … – tak myślę – na pewno zainteresuje miłośników górskich wędrówek. Oto więc garść innych porad tego autora.
„Pożądana jest naukowa dociekliwość, zamożność oraz znajomość języka krajowców”. Tacy na pewno są prawdziwi miłośnicy Tatr, przynajmniej w tym pierwszym przypadku. Świadczą o tym aparaty fotograficzne, kamery, obecne w wyposażeniu, służące do tego by dokumentować każdy krok po górskich ścieżkach.
Hacquet odradza górskie wędrówki dla żonatych, „gdyż są mniej skłonni do ryzyka, a ich nagła śmierć może sprawić przykrość bliskim.”
Bardzo ciekawa jest jego następna uwaga: „Gdy jednak mimo to wybiorą się w góry, nie powinni mieć pretensji do żon o niewierność, która w takich okolicznościach jest całkowicie zasadna”. To zdanie, szczególnie dla męskiej części miłośników gór, ma na pewno rewolucyjne znaczenie, ale przynajmniej u mnie rodzi pytanie – dlaczego mężowie mają być tak okrutnie karani za miłość do gór, a kawalerowie mogą sobie chodzić po górach bezkarnie?
Kolejne porady są już mniej odkrywcze, ale równie ciekawe:
„Turysta musi zerwać z nałogiem palenia, spożywania obfitych posiłków iskłonności do spania w wygodnym łóżku”.
Ponadto turysta „winien mieć przygotowanie medyczne, co przyda mu się ogromnie w kontaktach z dzikimi (górale).” Myślę, że autor ma rację absolutną, choć górale dzisiaj są już zdecydowanie mniej dzicy, ale mamy za to wielu turystów, którzy są zdecydowanie za dzicy, przez co szkodzą sobie i innym. Są nimi ci turyści, którzy idą w klapkach na Świnicę, strącają kamienie na niżej idących turystów, ci którzy zostawiają śmieci na szlakach.
Jednak najbardziej dzicy są ci, którzy wybierają się w wyższe partie Tatr zupełnie bez przygotowania, bez kondycji, bez odpowiedniego ubioru, bez obycia górskiego, które zdobywa się stopniowo, zaczynając od łatwiejszych tras. Szczególnie ta dzikość ujawnia się na wyższych i bardziej niebezpiecznych trasach, np. na Orlej Perci, na Rysach, na Zawracie. Na pewno więc przyda się apteczka i minimum umiejętności medycznych.
Oczywiście autor udziela też porad dotyczących stroju odpowiedniego do górskich wypraw, wymienia tez przedmioty osobiste, które należy ze sobą zabrać. Całe pokolenia górskich wędrowców na pewno skorzystało z tych porad, bo dzisiaj rusza w Tatry rocznie kilkaset tysięcy turystów, część z nich jest do tych wypraw dobrze przygotowana. Dysponują odpowiednim ubiorem, a szczególnie obuwiem, odpowiednio wyposażonym plecakiem, w którym są rzeczy na niepogodę, zapas wody do picia i jedzenie. Spis wyposażenia tutaj http://piotrkiewra.pl/sprawdz-sie-w-gorach-cz-ii/
Do dzisiaj nie straciła nic ze swojej aktualności na pewno jedna porada Hacqueta, by wychodząc w góry odpowiednio się do nich przygotować. Chodzi oczywiście o przygotowanie kondycyjne. Najlepiej zrobić to odpowiednio wcześniej. Szerzej o tym tutaj http://piotrkiewra.pl/sprawdz-sie-w-gorach-cz-i/
Tutaj film o przygotowaniu formy do górskich wędrówek
Jeśli jesteś przygotowany, to nie trzeba cię namawiać, tak jak to czynił w 1835 roku Wincenty Pol, wielki miłośnik Tatr:
W góry! W góry, miły bracie!
Tam swoboda czeka na cię,
Na szałase do pasterzy,
Gdzie ze źródła woda bieży,
Gdzie się serce z sercem mierzy
I w swobodę człowiek wierzy!
Piotr Kiewra
* Cytaty i informacje zaczerpnięto z: Antoni Kroh „Tatry i Podhale”
Zapraszam cię też do grupy na facebooku Tatry – górskie wędrówki i zobacz jak przygotowują się inni: http://www.facebook.com/home.php?sk=group_160721443973331&ap=1
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Twoje komentarze są moderowane.