Słońce – naturalny czynnik uzdrawiający

Na świecie coraz bardziej góruje strach. Zaszczepiają go rządy, nauka, urzędnicy, lekarze, a przede wszystkim media i powielający je jak katarynki ludzie. Oczywiście dzieje się tak z powodu pieniędzy.

Strach jest przeciwieństwem miłości, więc gdy mnoży się strach, zmniejsza się pole dla miłości, energii utrzymującej nas przy życiu, łączącej a nie rozdzielającej, kreującej dobro i ujmującej przestrzeni dla zła.

I to z powodu pieniędzy, wykorzystując strach zabiera się ludziom wiele z darów, które od początku świata otrzymali i użytkowali.

Jednym z tych darów jest słońce. Jest ono kreatorem życia na ziemi, nie tylko roślin, ale wszelkiego życia. Dzięki słońcu życie jest możliwe, ono je tworzy,  podtrzymuje, ono odżywia, uzdrawia, chroni przed chorobami, a więc wzmacnia odporność, produkuje endorfiny, a więc przynosi radość do naszego życia, a ponadto światło i ciepło. To słońce jest pierwszym fizycznym dystrybutorem energii miłości i przekazuje ją wszystkim innym podmiotom i przedmiotom na ziemi. Od słońca uczymy się miłości, chłoniemy i przekazujemy dalej, wzmacniamy się nią. Dzięki tej energii rośniemy, rozwijamy się, mądrzejemy.

Przebywanie na słońcu dodaje energii, ładuje nasze akumulatory, choć czasem mamy wrażenie, że jest odwrotnie. Pamiętajmy jednak, że nadmiar ciepła rozgrzewa, a więc odwadnia, bo organizm broniąc się przed przegrzaniem poci się.  Ale wystarcza wtedy odpowiednia porcja wody i znowu mamy poczucie przypływu energii.

No dobrze, mógłbym wymieniać wszystko co dobre, a mamy to od słońca. Gdyby pewnego dnia go zabrakło, byłby to koniec życia na ziemi, byłby to koniec naszego świata.

A niestety ogranicza się nam dostęp do słońca, a na dodatek straszy się nim, w imię pewnych celów. Zmniejsza się nam dawki promieniowania słonecznego, zasłaniając jego dostęp chmurami pyłów przemysłowych i gazów cieplarnianych, rozpylanymi przez samoloty aerozolami (chemitrials), blokując ludziom dostęp do słońca poprzez straszenie ich konsekwencjami kontaktu jego promieni ze skórą.

A ten kontakt jest niezbędny, ponieważ bez słońca nasz organizm nie potrafi normalnie funkcjonować: potrzebuje go nasza skóra, nasze oczy, kości, całe nasze ciało, każda komórka. Nie będę mówił tutaj o pewnych naukowych argumentach, np. o roli witaminy D.

Słońce jest naturalnym czynnikiem uzdrawiającym i chroniącym nas przed chorobami.

Tak samo jak rośliny, cierpimy, gdy jest go za mało. Gdy lato jest pochmurne i deszczowe, a więc jest mniej słońca, wiele roślin cierpi, choruje, nie rozwija się. Tak samo jest z człowiekiem. Stajemy się mniej odporni na choroby.

Straszy się nas słońcem, proponuje go unikać, lub przed nim osłaniać, by zapobiec chorobom, które słońce rzekomo wywołuje. A prawda jest taka, że zasłaniając się kremami z filtrem, uciekając od słońca,, uciekasz od zdrowia w stronę chorób właśnie. 

Okazuje się, że zbyt małe jego dawki, a więc zmniejszona odporność organizmu może sprzyjać powstawaniu chorób, również tych najgroźniejszych.

Miliardy ludzi na całym świecie nie przejmują się naukowymi rewelacjami, kupowanymi przez żądnych pieniędzy producentów kosmetyków i leków, i korzystają ze słońca, bo lubią korzystać z jego siły wzmacniającej. Czują to instynktownie, że słońce ożywia i dodaje sił, uzdrawia, poprawia nastrój, więc nie tylko opalają się, eksponując większe powierzchnie skóry, ale też spacerują, uprawiają sporty, czy po prostu przebywają na słońcu.

Jest to przyjemne. Słońce przynosi radość. Słońce nie zabija, wręcz przeciwnie, przedłuża życie. Oczywiście potrafi też zaszkodzić, ale tylko tym nieprzygotowanym i tym, którzy nie znają granic i nie potrafią słuchać swego ciała.

Zwiększ dawki słońca dla twej skóry. Odsłoń co najmniej 40% powierzchni skóry, na tak długo, by organizm zdążył wchłonąć odpowiednią ilość energii, promieniowania, które nie tylko dostarczy witaminy, wzmocni kości i odporność, doda urody skórze, siły i witalności, zdrowia, ale też uzdrowi.

Rób to systematycznie, najlepiej codziennie i to w porach roku, gdy jest go najwięcej i gdy pada pod największym kątem. Przebywaj na słońcu nie tylko w bezchmurne dni, lecz i w pochmurne, bo i wtedy docierają do nas jego promienie, choć zdecydowanie mniej.

Mówią nam, że słońce przyspiesza starzenie się skóry. Czasem pozory mylą. Gdy poparzysz skórę, gdy przesadzisz z ekspozycjami po dłuższej przerwie niewątpliwie to się może zdarzyć, ale gdy będziesz przebywać na słońcu stopniowo adaptując się do dłuższych naświetlań, a ponadto zadbasz o odpowiednią ilość płynów, to nie tylko nie będziesz się szybciej starzeć, lecz nawet odmłodniejesz.

Owszem skóra dzięki słońcu szybciej wymienia swój naskórek, częściej on się złuszcza, lecz słońca potrzebują też tkanki położone głębiej.  

Potrzebujesz harmonii z naturą, czyli potrzebujesz słońca na swojej skórze, potrzebujesz naturalnej żywności, którą wyprodukowała natura dzięki słońcu, potrzebujesz ruchu oraz światła, ciszy i spokoju natury, jej witalności, która udzieli się tobie.

Zharmonizuj się więc z naturą, niech słońce, ziemia i woda zostaną twoimi przyjaciółmi.

Ø Pokaż słońcu swą skórę a okażesz mu swoje wnętrze, a ono cię uzdrowi.

Ø Pozwól, żywej, nie przegotowanej, będącej w ruchu wodzie przez ciebie płynąć, a ona cię oczyści.

Ø Pozwól ziemi wysyłać jej swoją energię, pozwól swojej energii przepływać do ziemi. Nie izoluj się – pozwól swoim stopom, nagim stopom na kontakt z matką naturą, z prochem z którego jesteś.

Słońce, woda i ziemia oczyszczą twoje ciało i umysł, ze śmieci, również mentalnych i dodadzą ci życia, energii, którą jesteś. Stanowisz z nimi całość, z nich jesteś, nie izoluj się. Nie uciekaj. Jesteś częścią natury, nie zaprzeczaj temu, nie walcz z nią, nie niszcz jej.

Ty jesteś słońcem, wodą i ziemią, a te żywioły są tobą. Zrozum. Bądź więc i ich, i swoim przyjacielem.

Piotr Kiewra